top of page
Zoeken
Foto van schrijverElse Bruins

Rollercoaster




Week 1

 

Ik denk dat dit de meest moeilijke week van mijn leven was.

Crazy highs and real deep lows, zoals Danny Vera zingt. Dit was categorie real deep lows. Ik zit nog in het karretje. De rit is nog niet voorbij. Maar we hebben de looping in ieder geval gehad :). Tenminste, zo is het vandaag voor mij.

 

De zorg voor Thomas voor 12 weken aan wildvreemde mensen overlaten. Erop vertrouwen dat hij in goede handen is en deze stap verschil gaat maken voor hem en voor ons als gezin. Hem naar een crisisopvang te moeten brengen. Het was mijn ergste nachtmerrie. En toch is het een stap die we hebben genomen.

 

Dit soort ingrijpende gebeurtenissen brengen als altijd ook voor waardevolle, dankbare en leerzame inzichten en momenten. Tenminste, als je zo kan en wilt kijken. Dat ‘krassen’ een leven lang meegaan werd ook deze week duidelijk. Ik mag niet tot last zijn. En ik moet het alleen doen. Twee niet helpende gedachten, die ik heel goed ken. Deze week was te groot en te intens om alleen te doen. Zonder twijfel. Dat hielp om contact te maken met mijn gevoel en niet te luisteren naar deze gedachtes en hier voorbij te kunnen komen.


Ik gaf mijzelf toestemming om een ander tot last te mogen zijn. Of in ieder geval het risico te lopen iemand tot last te zijn. Ook heb ik mezelf de toestemming gegeven om mezelf te uitten en eerlijk te antwoorden op de vraag hoe het met me gaat. Geen ‘silverlining’. Het niet tot last willen zijn, heeft namelijk ook tot gevolg dat ik geneigd ben een ‘hoopvol’ antwoord te geven. Om vooral de ander niet ongemakkelijk te laten voelen.

 

De meeste mensen blijken prima in staat om te zijn met mij en mijn pijn en verdriet. Het levert echt contact en mooie gesprekken op. Zo kan ik troost en steun ontvangen.

 

Dankbaar dat het lukt om in deze stressvolle situatie contact te maken met mijn gevoel, dat ik kan kijken naar mijn pijn, erbij kan blijven en van daaruit keuzes kan maken die goed zijn voor mij, en niet vanuit overleving. Durf te Verbinden met jezelf en vanuit daar met de ander. Practice what you preach.

 

Ik merk dat er deze week als vanzelf verhalen ontstaan. Het schrijven helpt me om 'op verhaal te komen'. Het delen op social media is iets wat ik heel zelden doe. Nu wel met schroom. Wat ik weet is dat ieder mens een verhaal heeft, dat ieder mens moeilijkheden kent. Delen helpt. Het helpt mij. En misschien ook een ander.

 

Vandaag maakte ik een kaart voor Thomas. De week in beeld. En wat blijkt: wat ik geef aan de ander, geef ik ook aan mezelf. Het proces van het maken van de kaart, is ook bemoedigend voor mijzelf. Het helpt bij het verwerken.

 

Dus Thomas. Deze kaart is voor jou én voor mij.

 

Want, je kunt niet altijd sterk zijn

En dat hoeft ook zeker niet

Want bij het uiten van gevoelens

Hoort ook je pijn en je verdriet

Wishes for you - Anettte


136 weergaven1 opmerking

1 Comment


jjuut71
Feb 28

Lieve Else, wat heb je dit prachtig omschreven.. Zo dapper dat je jouw gevoel deelt.

Liefs Judith

Like
Post: Blog2_Post
bottom of page